2015-02-08 尾白川アイスクライミング

IJsklimmen bij Ojirogawa F1 & F2 in de Minami Alpen

NB: de GPS raakte volledig in de war over hoogte-opnames, in totaal moet het ongeveer 400 meter hoogteverschil zijn geweest plus wat overeenkomt met 4 beklimmingen (dus minder dan 100 meter)
De totale afstand is waarschijnlijk ongeveer 6 km.

Tot de dag ervoor niet duidelijk was waar we heen zouden gaan, was de weersvoorspelling relatief slecht en het bleek zo te zijn, het sneeuwde zo'n 20 cm en net toen we klaar waren zagen we uiteindelijk wat blauwe luchten ...

De bosweg was gedeeltelijk bedekt met ijs en sneeuw, maar was zonder kettingen te managen. We parkeerden bij de poort en liepen de resterende 3 km of zo totdat we de eerste waterval bereikten. Er was een houten schuilplaats met een bank en dat was merkbaar. Sommige mensen waren al op het ijs, dus zijn we naar de tweede waterval gegaan, ongeveer 5 minuten hoger. We waren de eerste partij maar werden al snel opgewacht door 2 andere groepen. Op sommige punten was het nodig om touwen van de andere groepen over te steken en ervoor te zorgen dat je geen touw raakt terwijl je met de bijlen op het ijs slaat.

Omdat het druk was, konden we maar 1 touw vastmaken en dat betekende veel wachten op onze groep van 6. We hadden twee touwen aan elkaar vastgemaakt omdat 1 touw te kort was en dus werd de zekering uitgevoerd door 2 personen, die bij de touwverbinding werden verwisseld.

Ik klom eenmaal op het hoogste touw en probeerde toen mijn geluk met loodklimmen. Er waren veel eenvoudige secties waar het plaatsen van de ijsschroeven eenvoudig was, maar ik heb nog meer oefening nodig om het efficiënter en met slechts één hand tegelijk te kunnen doen.

Terwijl ik op ijs reed, realiseerde ik me dat mijn vingertoppen erg koud werden tot het punt dat ik pijnlijk was, en dat op een relatief warme dag. Gelukkig slaagde ik erin mijn vingers eenmaal boven op te warmen en was alles weer normaal tegen de tijd dat ik terug was naar de bodem van de waterval.

Het ijs was relatief zacht en het instellen van de schroeven was gemakkelijk, het raken van het ijs met de assen leidde soms tot dislocatie van kleine ijsblokjes van nauwelijks meer dan 100 gram, nog steeds als dat toesloeg terwijl men zei dat het geen plezier was. In de tweede helft van de val was het ijs dun en na het verwijderen van een korte schroef hoorde ik het water beneden brullen, ik zag het water naar beneden stromen, het ijs was op dat moment nog geen 10 cm dik.

Daarna keerden we terug naar de eerste waterval, ondertussen was er meer dan 20, zo niet 30 cm sneeuw op de hellingen opgestapeld en was het pad uitgewist, moest een kleine traverse worden onderhandeld en was afdalen delicater dan het ongecompliceerde pad we hadden eerder op de ochtend gelopen.

De middag werd gekenmerkt door 2 belangrijke gebeurtenissen, K-san viel en liet de assen los, die meer dan 4 meter hoger bleven nadat de zekeraar de val had gestopt. Ten tweede werd alle sneeuw die op het bovenste en minder steile deel van de waterval was opgestapeld plotseling weggeblazen en een kleine poederlawine gooide zonder veel waarschuwing 5 tot 10 cm sneeuw op ons. Het werd gevolgd door een veel kleinere en dat is de enige die ik op de foto kon nemen.

Uiteindelijk klom ik met mijn camera, maar het was moeilijk om goede foto's te maken, ik was te dicht bij het ijs. Op de terugweg naar de auto kon ik de verleiding niet weerstaan om te rennen en een deel van de energie te gebruiken die nog over was (ijsklimmen vereist niet veel inspanning van de benen).

Op de terugweg naar Tokyo waren er verrassend genoeg geen files op de snelweg, iets wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt.

Over het algemeen was het weer slecht, maar het was een goede oefening, precies het juiste niveau voor beginners zoals ik.

Meer foto's hier: https://drive.google.com/folderview?id=0B8dPS_LBwxeLfktPeTVzTlREMGlDTUNEbFhhQkl6aS1UVFhxU29JYjFZV294d2lQVWZVQ3M&usp=sharing