Wandelroute 's-Gravelandse Buitenplaatsen

Startpunt

‘Boeke’ is oud-hollands voor beuk. Waarschijnlijk komt daar de naam van het landhuis vandaan. Tijdens de wandeling zul je dan ook veel beuken zien. Oorspronkelijk stonden aan beide kanten van het voorname huis twee bijgebouwen, waarschijnlijk een koetshuis en een oranjerie. Aan de voorzijde lag een cirkelvormig plein. Achter het huis lag een rechthoekige vijver en achter een muur lagen moestuinen en een boomgaard. De tuinen rond het landhuis waren oorspronkelijk aangelegd in Franse stijl. Die kenmerkt zich door strakke symmetrische vormen. De Franse stijl zie je nu nog terug aan de voorzijde van het landhuis. In de 18e eeuw kwam echter de Engelse Landschapsstijl in de mode. De tuinen moesten nu romantisch en parkachtig zijn. Daarom werden er rondom Boekesteyn grasvelden en heuveltjes aangelegd met natuurlijk ogende boomgroepen en verrassende doorkijkjes. Er kwamen kronkelige paden zoals in het Rococobos en het later aangelegde Slingerpad.

Het landhuis Schaep en Burgh werd gebouwd in de 17e eeuw. De naam komt van de stichter Abel Matthijs zn Burgh, zoon van een bierbrouwer, en zijn neef en erfgenaam Gerard Schaep. Schaep en Burgh is sinds 1975 het hoofdkantoor van Natuurmonumenten.

De omgeving van de Lindenkom is in 2008 volledig gerestaureerd. De oorspronkelijk zichtlijnen naar het landhuis zijn weer hersteld, er is nieuwe beplanting aangelegd en in de vijver is het eilandje weer zichtbaar geworden. Capitool Tegenover de Lindenkom staat het statige Capitool. Het Capitool was vroeger een biljartzaal. Het is nu in gebruik als vergaderzaaltje. Vanuit het Capitool werden voorheen elke zondagochtend de radio-uitzendingen van Vara’s Vroege Vogels verzorgd. Dat vindt nu plaats bij Stadzigt aan de rand van het Naardermeer.

Je komt hier op het landgoed Bantam. Bantam is pas in 18e eeuw ontstaan. De eigenaar van Schaep en Burgh kreeg toen toestemming om het te ontginnen. Rond 1770 liet eigenaresse Johanna Sara Bicker-Pels op Bantam een park aanleggen door de bekende tuinarchitect Zocher. De romantische landschapstuin met kronkelende paden, een beek en hoogteverschillen staat bekend onder de naam Klein Zwitserland.

Een mallejan is een vervoermiddel dat vroeger in de bosbouw werd gebruikt om boomstammen en andere lange voorwerpen te vervoeren.

De beuken dateren van 1818. Ze behoren tot de alleroudste en dikste beuken van Noord-Holland. Bij sommige exemplaren vertoont de stam uitgezakte ribbels door het enorme eigen gewicht. Hoewel dit voor een beuk een natuurlijk einde is, zien we het maar zelden.

Hilverbeek is een verrassende buitenplaats met dichte bossen en open weilanden. Midden in het weiland staat een imposante monumentale eik. Je loopt om boerderij Stofbergen heen, een 17e eeuwse boerderij nog daterend uit de ontginningsperiode.

Aan het einde van de 19e eeuw verbouwde Willem Six het landhuis tot wat het nu is. Je hebt er vanaf de route goed zicht op. Het huis zelf is niet toegankelijk. Follies In de tweede helft van de 19e eeuw liet eigenaar Jan Pieter Six bij het huis een rode duiventoren bouwen, compleet met middeleeuwse kantelen. In de landschapsarchitectuur wordt dit een follie (sierbouwwerk zonder functie) genoemd. Even verder kom je nog een follie tegen uit dezelfde tijd, een grot.

Eigenaar Jhr. Willem Six liet tussen 1900 en 1919 op deze plek een grote stapel zwerfkeien plaatsen. Deze stapel wordt het Hunebed genoemd. Misschien zijn dit wel de stenen die voorheen de scheiwal afbakenden. In een akte uit 1794 staat “met diversche grooten steenen is afgebakend, de breedte van de zelve scheywal wederzijds bepaalende”. Scheiwal Vanaf hier wandel je over de scheiwal, die de oostgrens van het landgoed vormt. Het land aan weerszijden is afgegraven, zodat je nu over een wal loopt tussen lager gelegen weilanden in. Jagtlust ligt in het Trompenveld, een strook grond die de oude grens was tussen de 's-Gravelandse Polder en het Gerecht van Hilversum. Deze grens werd gemarkeerd door scheiwallen en -sloten.

Nu kom je bij het landhuis van Gooilust. Hier woonden tal van bekende koopmansfamilies, waaronder Corver Hooft en het echtpaar Six- Blaauw. Eigenaren Ruim een eeuw lang waren Gooilust en het Corversbos eigendom van de vooraanstaande familie Corver Hooft. In 1895 erfde Louise Six het landgoed. Zij was toen al enige jaren getrouwd met Frans Ernst Blaauw. Blaauw veranderde de buitenplaats in een dierenpark en werd daarmee internationaal bekend. Deze handelswijze was zeer tegen de zin van zijn echtgenote, de wettelijke eigenaresse. Toen Louise Six in 1934 overleed liet ze Gooilust daarom niet aan haar man na, maar aan Natuurmonumenten. Tegenwoordig is de benedenverdieping een showruimte voor interieurs van Loggere Wilpower. De bovenste etages huisvesten het regiokantoor Noord-Holland en Utrecht van Natuurmonumenten. Achter het huis vind je de op een na dikste eik van de provincie Noord- Holland.