Rondwandeling Vic la Gardiole naar abbaye Saint-Félix de Montceau

In de verte ziet u de aquaculuur (Oesterkweek) van Bouziques.

Als je er oog voor hebt zie je overal stukken bergkristal liggen, dit stuk was wat groter dan normaal en lag midden op het pad.

Dit is een onderkomen voor de nacht van de herder, of de vijgen, olijven planter. Ook werd het wel als gereedschap schuurtje gebruikt. In de Gardiole staan wel meer dan 100 van deze capitelles. Zij stammen uit het einde van de 18e eeuw tot aan de 20e eeuw.

Aan de overkant van de weg is een parking, hier start de wandeling.

Dit is een onderkomen voor de nacht van de herder, of de vijgen, olijven planter. Ook werd het wel als gereedschap schuurtje gebruikt. In de Gardiole staan wel meer dan 100 van deze capitelles. Zij stammen uit het einde van de 18e eeuw tot aan de 20e eeuw.

Onderweg verschillende keren deze Chinese aardbeibomen gezien.

In september wanneer de oogst al geweest is hangen er nog hier en daar trosjes druiven, dit zijn muskaat druiven en super zoet. Je krijgt er wel ontzettende plakhanden van.

De weg oversteken, let op zeer drukke weg.

Aan het pad dat van de abdij van Saint Félix de Montceau naar Gigean gaat, vindt u de grot van "Pierre Tintante", welke met beton afgesloten is om veiligheidsredenen. Omdat een gat van 10 m diep gevaar vormt voor kinderen, dieren en nieuwsgierige volwassenen. De legende gaat, dat er in tijden van grote droogte door de inwoners van Gigean een loden beeldje in dit gat gegooid werd om de droogte te doorbreken. Een speciale stoet begeleide het beeldje.

Dit meertje heb ik niet kunnen vinden. Uitleg: Lac des Romarins heeft nooit bestaan, na een grote regenbui nu ruim twintig jaar geleden, was hier een gedeelte onderwater komen te staan in de vorm van een meer en groeide hier de struikrozemarijn weelderig en overvloedig, sindsdien wordt het "Lac des Romarins" genoemd.

Hier linksaf het Forét Domaniale de la Gardiole in.

Hier stond wel water in het meertje, maar ik had de indruk dat het door een lekke waterleiding kwam. Het viel mij op dat er geen sporen van dieren waren.

Waarschijnlijk is hier iemand omgekomen tijdens de jacht.

Over de gehele bergkam was een muur gestapeld.

Dit bijzondere boompje met vrucht ?? Wie weet wat het is.

Hier lekker wat gezeten en gelunched, let op dat je teruggaat op het rechtse spoor want na enige tijd gaat het linkse spoor inderdaad naar links en kun je vanwege de muur niet terug op het andere spoor en moet je dus teruglopen.

Wandelpad Une randonnée agréable sur le domaine de la Gardiole au départ de Gigean. Vous y découvrirez différents points de vue remarquables et de très jolis panoramas. Côté Ouest, les éoliennes de Villeveyrac et côté Est, au Pioch Noir, vue imprenable sur les étangs et la mer au loin. Cette randonnée s'effectue sur de belles pistes souvent bordées de pins et de chênes verts. https://www.visorando.com/randonnee-le-pioch-noir-de-la-gardiole-au-depart-d/

Vanaf hier ben ik fout gelopen. Dus rechtdoor gaan.

Abbaye St-Felix-de-Montceau, Herault. Mooie ruïne van benedictijnenabdij, in de buurt van Sete en Montpellier in het natuurreservaat van Gardiole, Languedoc, Frankrijk. Het massief van de heuvels van gardiole is de thuisbasis van de overblijfselen van de abdij van Saint-Félix-de-Montceau, opgericht aan het einde van de 11e eeuw, eerst als Benedictijns, daarna Cisterciënzer en opnieuw weer Benedictijns, evenals de omliggende dorpen die in de middeleeuwen ontstaan zijn en getuigen van een bepaalde activiteit in deze tijd. De werkelijke datum van Stichting van de abdij is onbekend. In 1092, was ze bloeiend, Benedictijnen, bezet door zeven afhankelijke nonnen van het bisdom Maguelonne. Waarschijnlijk is de abdij verbrand in de 15e eeuw. De heuvel werd verlaten in 1514 en de abdij herbouwd binnen de wallen van Gigean. Het historische monument wordt sinds 1970 hersteld door een vereniging met als voorzitter Luc Routier. waarvan het hoofdkwartier zich bevindt in Sète.

Dit is een supersteile helling met veel los gravel en zand, dus oppassen geblazen.

De bedoeling was de bedding te volgen, maar hier strande ik in de stekelboompjes.

Hier het pad ondrvolgen.

In de verte staat een soort baken bovenop de top van een berg, onduidelijk wat het is, vanaf de tolweg kun je het ook zien.

In de verte ziet u de aquaculuur (Oesterkweek) van Bouziques.

Op verschillende toppen van de Gardiole vind je zulke watertanks.

In deze wijngaarden worden de muskaatdruiven geteeld.